Το άκτιστο θαβώριο Φως, Όσιος Νεκτάριος της Όπτινα

by iconandlight   

Όσιος Νεκτάριος της Όπτινα (12 Μαΐου)

Μεταμόρφωσις του Σωτήρος Χριστού_Преображение Господне_Transfiguration of Jesus- Greek Byzantine Orthodox Icone99e69edfab358680_11966d_fd433080_origα’. Ο στάρετς Νεκτάριος μίλησε κάποτε για το άκτιστο θαβώριο Φως:

– “Αν φανερωθεί εδώ μέσα αυτό το θείο Φως, είπε, τα πάντα θα πλημμυρίσουν από αυτό. Και δείχνοντας με το χέρι του είπε: θ’ ακτινοβολήσει, και πίσω από τον καθρέφτη και κάτω από τον καναπέ και κάθε χαραμάδα στο τραπέζι θα γίνει κι αυτή φωτεινή. Σ’ αυτό το φως δεν υπάρχουν σκιές. Ακόμη και η οροφή και οι τοίχοι θα εξαφανιστούν, θα γίνουν φως. Τα πάντα θα είναι ολοφώτεινα. Ήρθε ο καιρός πού πρέπει οι άνθρωποι να πληροφορηθούν γι’ αυτό το άκτιστο φως!…

β’. Τρία χρόνια νωρίτερα, ο Γέροντας είχε δώσει ευλογία στον Λέο Μπρούνι να ζωγραφίσει μιαν εικόνα της Μεταμορφώσεως, για να σταλεί στην Γερμανία, λέγοντας:

– Η εικόνα σου θα πρέπει να επηρεάζει πρώτα το μυαλό και μετά την καρδιά.


Ο Λέο ζωγράφισε μια θαυμάσια εικόνα. Προσπάθησε όμως ν’ απεικονίσει την ακτινοβολία του θαβωρίου φωτός με την αντιθετική παρουσία μερικών μαύρων δέντρων σε πρώτο πλάνο. Βλέποντας τα ο Γέροντας του έδωσε εντολή να τα σβήσει, επειδή τίποτε δεν έπρεπε να σκιάζει την ακτινοβόλο παρουσίαση του Ακτίστου φωτός. Και ο Λέο τα έσβησε κλαίγοντας. Τότε ο Στάρετς δεν εξήγησε τίποτε περισσότερο για το άκτιστο φως του Θαβώρ. Μόνο μετά τρία χρόνια άρχισε να μιλάει γι’ αυτό. Περιέγραψε μιαν ομορφιά πού δεν είναι ορατή με φυσική δράση. Το πρόσωπο του ήταν τόσο λαμπερό και όμορφο κατά την διάρκεια αυτών των συζητήσεων, πού κανείς δεν τολμούσε να τον κοιτάξει. Όσοι τον άκουγαν, είχαν την αίσθηση πώς κάθε λεπτό, εκείνο το θαυμαστό φως θα μπορούσε ν’ αστράψει μπροστά τους.
Ο Όσιος Νεκτάριος ο τελευταίος στάρετς της Οπτινα, 1853 -Μάιος 1928. Ιερά Μονή Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου, Κάλαμο Αττικής

Κοντάκιον της Εορτής , Ήχος βαρύς .

Επί του όρους μετεμορφώθης,
και ως εχώρουν οι Μαθηταί σου την δόξαν σου,
Χριστέ ο Θεός εθεάσαντο,
ίνα όταν σε ίδωσι σταυρούμενον,
το μεν πάθος νοήσωσιν εκούσιον,
τω δε κόσμω κηρύξωσιν, ότι συ υπάρχεις αληθώς,
του Πατρός το απαύγασμα.

Ο Οίκος

Εγέρθητε οι νωθείς, μη πάντοτε χαμερπείς, οι συγκάμπτοντες εις γην την ψυχήν μου λογισμοί, επάρθητε και άρθητε εις ύψος θείας αναβάσεως, προσδράμωμεν Πέτρω και τοις Ζεβεδαίου, και άμα εκείνοις το Θαβώριον όρος προφθάσωμεν, ίνα ίδωμεν συν αυτοίς την δόξαν του Θεού ημών, φωνής δε ακούσωμεν, ης περ άνωθεν ήκουσαν, και εκήρυξαν, του Πατρός το απαύγασμα.

Κανών α’, Ωδή ζ’,
Ήχος δ’

Περιχυθέντες φωτί, της απροσίτου δόξης, Θαβώρ εν όρει οι Απόστολοι, Χριστέ ανεβόησαν· ο των Πατέρων Θεός ευλογητός ει.