Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014

Ο ερχομός του Θεού στη γη και στη ζωή μας.




Τό μυστήριο το ρχομο το Θεο στή γ μs προτρέπει νά ζήσουμε γιορτή τν Χριστουγέννων, πού πλησιάζει. Ατός ρχομός εναι μία θεμελιώδη φετηρία πού βαθαίνει τό νόημα τς ζωs καί τς παρξήs μαs καί νανεώνει τήν πίστη καί τήν λπίδα μαs στή ζωντανή παρουσία το Θεο μέσα μας καί γύρω μας.

  κκλησία διακηρύσσει πανηγυρικά τι Θεόs γινε νθρωπος, γιά νά γίνει νθρωποs Θεός. Ατή λήθεια φωτίζει τά πιό σκοτεινά στοιχεα τς ζως μας. Ατή πίστη γίνεται πηγή χαρς, πού νοίγει τήν πόρτα τς παρξής μας στόν περβατικό κόσμο το Θεο. Τά Εαγγέλια, μς λέει σημερινή περικοπή, περιγράφουν μέ λιτά χρώματα τήν παράδοξη γέννηση το Χριστο, τήν προσδοκία καί τήν κπλήρωση τν προφητειν. Ο Πατέρεs τς κκλησίαs θεολόγησαν φωτισμένα πάνω στήν νανθρώπηση το Θεο. Ο μνογράφοι γκωμίασαν κστατικοί τή συγκατάβαση καί τήν κάθοδο το Θεο, λλά καί τήν νοδο το νθρώπου. Δημιουργός γίνεται δημιούργημα. όρατος ρται, ναρχος ψηλαφίζεται, σώματος Θεόs λαμβάνει σμα, ναρχος ρχίζει ς θεάνθρωποs τήν πίγεια ζωή Του. 
τσι λοιπόν «τε λθε τό πλήρωμα το χρόνου», κατέβηκε Θεός πό τό ψος το ορανο, δηλαδή πό τό σύλληπτο μυστήριο τς λευθερίας καί τς γάπηs Του, γιά νά νωθε μέ τήν νθρώπινη φύση, «καί μή κστς τς φύσεως, μετέσχε το μετέρου φυράματος». Εσέρχεται στή δική μας πραγματικότητα, μέσα στό εναι μας καί στή ζωή μας. Θεός διάλεξε τό πιό σκοτεινό σημεο τς στορίας, γιά νά κπληρώσει τίς ποσχέσειs Του, σέ ναν τόπο καί μέ ναν τρόπο πού μς προκαλε κατάπληξη. κατάληπτος καί παράδοξος τρόπος μέ τόν ποον λθε Θεόs στή γ μας, λλά καί ρχεται κάθε φορ στή ζωή μας, νατρέπει τά νθρώπινα δεδομένα καί πιβεβαιώνει τι «τά δύνατα παρ' νθρώπου δυνατά παρά τ Θε στι». γέννηση το Χριστο «νέτειλε τ κόσμω τό φς τό τς γνώσεως», γιατί φανέρωσε τήν εκόνα το Θεο καί το τέλειου νθρώπου. Μία τέτοια γνώση εναι φς τς ψυχς. Νά γιατί Σάρκωση το Θεο, ς γνώση τς πόλυτης λήθειας, δέν συγκρίνεται μέ καμιά λλη γνώση καί λήθεια το κόσμου, φο μς βεβαιώνει τι ορανός κατέβηκε στή γ καί νθρωπος βρκε ατό πού ναζητοσε τόσο πίμονα. 
γέννηση το Χριστο καί ναγέννηση το νθρώπου. μες, ο πιστοί, καλούμαστε νά ζήσουμε ατό τό μυστήριο τς στορίας ς τό θαμα τς δικς μας παρξης καί ζως. Γιατί σο «λιος τς δικαιοσύνηs» δέν νατέλλει στήν ψυχή μαs, μάταια ναζητομε νά βρομε μέσα στόν κόσμο τόν «τεχθέντα βασιλέα» το ράματος τν προφητειν καί τς βεβαιότητας τν Γραφν. γέννηση το Χριστο εναι μία διαρκς πρόσκληση νά ναγεννηθομε πνευματικά. πνευματική ναγέννηση ποτελε να παρξιακό γεγονός, να μέγιστο θαμα, φο νθρωπος γίνεται να νέο πρόσωπο. νας διαπρεπήs θεολόγοs μέ τή ρωμαλέα σκέψη του συνδέει τήν πνευματική ναγέννηση το νθρώπου μέ τήν εκόνα το Θεο «ς παιδίου», ταν γράφει: «Ο λέξεις παιδίον καί Θεόs εναι ποκαλυπτικές γιά τό μυστήριο τν Χριστουγέννων. Κατά κάποιον τρόπο, εναι να μυστήριο πού πευθύνεται στό παιδί πού συνεχίζει νά ζε μυστικά μέσα στόν κάθε νήλικο, στό παιδί πού συνεχίζει νά κούει τι νήλικος χει πάψει νά κούει καί πού νταποκρίνεται μέ μία χαρά, πού νήλικοs μέσα στόν περώριμο, κουρασμένο καί κυνικό κόσμο πού ζε δυνατε νά νιώσει».  
λλωστε Χριστός στό Εαγγέλιό Του μς λέει: «Γίνεσθε ς τά παιδία» (Ματθ. 18,3). Μέ τή φράση Του ατή δέν παινίσσεται μόνο τή χαμένη θωότητα καί νεξικακία, λλά μς παρακινε νά συνειδητοποιήσουμε τι κάθε φορ πού γινόμαστε σάν τά παιδιά, ξαναγεννιόμαστε πνευματικά, φο βρίσκουμε ατό πού χουμε χάσει, δηλαδή τή δυνατότητα νά παραδινόμαστε σέ ατό πού γαπμε καί μπιστευόμαστε. τσι μόνο ζομε τήν πέρβαση, τό θαμα, τό μυστήριο. 
γαπητοί δελφοί, ς μή θρηνομε τόν κοσμικό ορτασμό τν Χριστουγέννων. Τήν κομματιασμένη εκόνα το κόσμου γύρω μας καί τήν μαυρωμένη εκόνα το Θεο μέσα μας ρθε νά συμμαζέψει καί νά ναπλάσσει «ν σπηλαί γεννηθείs καί ν φάτν νακλιθες Κύριος». ν ατό μς συγκλονίσει, θά ξαναγεννηθομε μέσα μας, καί τότε μπορομε νά λπίζουμε τι θά λλάξει καί κόσμος γύρω μας. μήν.

π. Νικάνωρ Καραγιάννης
πηγή:εδώ
You might also like:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου