Ο ΧΡΙΣΤΟΣ & Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΟΥ

Ὁ Χριστός μετρᾶ καί ζυγίζει τόν Σταυρό σου!

Ὁ Χριστός μετρᾶ καί ζυγίζει τόν Σταυρό σου!

 

Γράφει: ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ 

Ὁ Χριστός μετρᾶ καί ζυγίζει τόν Σταυρό σου
 μέ τρόπο τέλειο γιά τά δικά σου μέτρα!

Μήν ξεχνᾶς ὅτι ἐκτός ἀπό Ἐσταυρωμένος
 ὑπῆρξε καί  ἄξιος τεχνίτης-μαραγκός! 

Καί ὡς Τέλειος καί Δίκαιος πού εἶναι, 
γνωρίζει πῶς νά παίρνει πάντα μέ ἀκρίβεια τά σωστά μέτρα!
Δέν κάνει ποτέ λάθος, οὔτε ἀδικεῖ!

 Καί γιά νά σοῦ τό ἀποδείξει ὅτι ὄχι μόνο δέν εἶναι ἀδύνατον, 
ἀλλά εἶναι προπάντων σωτήριον πρᾶγμα ἡ ἄρση τοῦ Σταυροῦ, 
ἔγινε ἀπό Θεός ἄνθρωπος σάν καί σένα, 
σήκωσε τόν βαρύτερο Σταυρό πού ὑπάρχει:
τίς ἁμαρτίες ὅλου τοῦ κόσμου 
μέσα στίς ὁποῖες εἶναι καί ὅλες οἱ δικές σου!
Καί ὄχι μόνο σήκωσε τίς ἁμαρτίες ὅλου τοῦ κόσμου,
ἀλλά καί ὅλου τοῦ χρόνου!
Αὐτοῦ πού ὑπῆρξε, αὐτοῦ πού ὑπάρχει
 καί αὐτοῦ πού θά ὑπάρξει μέχρι Δευτέρας Παρουσίας.
Μέ τόν Σταυρό μετέβη Νικητής 
ἀπό τόν θάνατο στήν ἀνάσταση καί στήν αἰώνιο ζωή!
Σέ αὐτήν καλεῖ κι ἐσένα, κι ἐμένα καί ὅλους ἀνεξαιρέτως!
Ὁ δικός μας ὁ Σταυρός, 
εἶναι μονάχα μία ἀπειροελάχιστη ἀκίδα 
κι ἄς τόν βλέπουμε μεγάλο!
«Ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλά θαρσεῖτε, 
ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον»
(Ἰωά. 16, 33)

 

Μέ τόν Σταυρό σου δέν περνᾶς ἄσχημα, ὅπως βλέπεις ἀρχικά,

ἀλλά ξεπερνᾶς τά ἄσχημα μελλοντικά!
 Πῶς;
Ὅταν μᾶς δίδεται ἀρχικά ὁ Σταυρός, 
τόν παίρνουμε στήν ἀγύμναστη πλάτη μας 
καί μᾶς φαίνεται βαρύς.
Στήν πορεία, ὅμως, 
ὅταν θά χρειαστεῖ νά περάσουμε στήν "ἀπέναντι ὄχθη", 
 ἀπό τίς δυσκολίες τῶν θλίψεων 
πρός τήν μακαριότητα τῆς αἰωνίου ζωῆς,
γίνεται ἡ μόνη γέφυρα-πέρασμα πού ἔχουμε στή ζωή μας!
Γίνεται ἠ μόνη σανίδα σωτηρίας.
 Γι' αὐτό ἴσως εἶναι φτιαγμένος ἀπό ξύλο...
Καί τότε, ἀπό φορτωμένοι γινόμαστε φορτίο.
Μᾶς παίρνει αὐτός "στήν πλάτη του" καί σωζόμαστε!
Τελικῶς, λοιπόν,
 δέν σηκώνουμε ἐμεῖς τόν Σταυρό μας, ἀλλά αὐτός ἐμᾶς! 
Μέ τόν Σταυρό ἔρχονται εὔκολα 
ἡ μετάνοια, ἡ ταπείνωση καί ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ!
Μέ τόν Σταυρό δυσκολώτερα ὁ ἄνθρωπος ἁμαρτάνει
καί εὐκολώτερα συνετίζεται 
πρός διόρθωσιν, ὀφέλεια καί σωτηρία του!

 

 Ὁ Χριστός ζυγίζει τόν Σταυρό μας μέ τόση ἀκρίβεια
 στήν θεϊκή ζυγαριά Του,

ὤστε ὁ δείκτης της νά δείχνει πάντα:

"ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΣΟΥ!"
 

Μ.Σ. ἐκπ/κός-ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ (http://kaiomenivatos.blogspot.gr/)

Παντού βρίσκεις καθαρά νερά, αλλά και βαλτόνερα. Διαλέγεις και παίρνεις…( Γέροντος Παϊσίου)

      

-Χρειάζονται θυσίες, όχι λεφτά. Χρειάζεται θέληση, εργασία, άσκηση και μετάνοια, πόλεμος κατά των παθών. -Ποιά πάθη είναι πιό επικίνδυνα; -Όλα τα πάθη είναι αρρώστια. Αν κοιτάξεις γύρω σου, πολλοί κουβαλούν πάθη, όχι την αρετή. Και δείχνουν ευτυχισμένοι, αλλά δεν είναι. Ζουν στη δυστυχία και με φοβερές τύψεις Μπορεί ο χαρτοπαίχτης, ο μεθύστακας, ο άσωτος να νιώθει ευτυχισμένος; Για να πάει μπροστά ο άνθρωπος πρέπει να ελευθερωθεί από τα πάθη του. Ένας φαρμακοποιός στη Θεσσαλονίκη μου είπε ότι οι περισσότεροι πελάτες του αγοράζουν ψυχοφάρμακα. Αλλά υπάρχουν στα φαρμακεία φάρμακα για την ψυχή; Εγώ έχω δει πολλούς ανθρώπους που αγωνίζονται τον καλό αγώνα και ηρεμούν, χωρίς φάρμακα από τα φαρμακεία. Όποιος μειώνει τα πάθη του νιώθει ελεύθερος και ευτυχισμένος.
-Έχουν και οι μοναχοί πάθη;
-Πολλά. Αλλά ο μοναχός δεν καμαρώνει για τα πάθη του, αλλά αγωνίζεται να τα ξεριζώσει. Ο μοναχός συνεχώς πολεμάει τα πάθη του, κλαίει για τα πάθη του, ασκείται και πολλές φορές τα νεκρώνει.
-Ισχύει αυτό για όλους τους μοναχούς; -
Νομίζω, ναι. Είναι μεγάλη ταλαιπωρία να φοράς το ράσο, να είσαι μοναχός ή κληρικός και να έχεις παραδοθεί στο κακό ή να επιχαίρεις για τα πάθη σου.
-Δηλαδή, οι λαϊκοί καυχόμαστε για τα πάθη μας;
-Ναι, αυτό γίνεται καμιά φορά. Θυμάμαι, όταν ήμουν στον κόσμο, πολλοί συνομήλικοι μου αμάρταναν με γυναίκες κι έπειτα διηγούνταν τις εμπειρίες τους γελώντας. Θεωρούσαν επιτυχία την αμαρτία. Και μου λένε, ότι στη τηλεόραση βλέπεις συχνά ανθρώπους που μιλούν με υπερηφάνεια για τα πάθη τους. Αλλά δεν είδα ποτέ κληρικό να έπεσε και να μιλάει με ευχαρίστηση για την πτώση του. Πρέπει να είναι κανείς αναίσθητος και αθεόφοβος, να φοράει ράσο, να πέφτει και να γε¬λάει. -Βέβαια, εδώ στο Άγιο Όρος βοηθάει και το περιβάλλον στην εκρίζωση των παθών. Ενώ μέσα στον κόσμο, δεν είναι εύκολο πράγμα ο εμπρησμός τους.
-Εδώ έρχονται πολλοί που ζουν μέσα στο κόσμο και αγωνίζονται τον καλό αγώνα. Κι εμείς που ζούμε στο Άγιο Όρος δεν γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε μέσα στο κόσμο; Και στο κόσμο δεν ακούσαμε για το Θεό; Οι δυσκολίες υπάρχουν παντού. Παντού βρίσκεις καθαρά νερά, αλλά και βαλτόνερα. Διαλέγεις και παίρνεις ό,τι εσύ θέλεις.
-Ναι, αλλά στα βαλτόνερα, υπάρχει, συνήθως, γαλήνη και ηρεμία. Ενώ στην ανοιχτή θάλασσα τρικυμία και ταραχή.
-Στο βάλτο υπάρχει κουνούπι και βρώμα. Δεν μπορείς να αναπνεύσεις. Ενώ στα νερά των ποταμών ή της θάλασσας υπάρχει κύμα και άρωμα στον αέρα.
-Υπάρχουν και στο χώρο της Εκκλησίας βαλτωμένα νερά; -Και οι άνθρωποι της Εκκλησίας μερικές φορές προτιμούμε το βάλτο, όχι το ύψος. Όμως, πέρα από τους ανθρώπους της Εκκλησίας, υπάρχει ο Χριστός, που είναι ζωοφόρο πηγάδι με γάργαρο νερό. Η Σαμαρείτιδα προτίμησε αυτό το πηγάδι κι όχι τον βάλτο.
-Γιατί σήμερα κατηγορούν τόσο πολύ τους αξιωματούχους της Εκκλησίας για βάλτωμα;
-Δεν είναι ακριβώς έτσι. Όσοι ξέρουν, δεν ταυτίζουν την Εκκλησία με πρόσωπα και αξιώματα. Συνήθως ο κόσμος πιάνεται από τις αδυναμίες των ανθρώπων της Εκκλησίας. Ξεχνούν, ότι υπάρχουν και ενάρετοι και άξιοι κληρικοί. Χρειαζόμαστε όλοι Μετάνοια. Ο Θεός ας μας ελεήσει.
-Νιώθετε ασφαλής εδώ στην ερημιά που ζείτε;
-Το σπίτι είναι παλιό, αλλά δεν έχει ανάγκη. Μόνος μου αποφάσισα να ζω έτσι. Ο Θεός μας φυλάει και μας ανέχεται.
-Όμως γιατί ο άνθρωπος νιώθει συχνά τόσο ανασφαλής, ακόμη και μέσα σε ασφαλέστατα κτίρια;
-Γιατί φτήνυνε η ζωή του. -Δεν ήταν πάντοτε έτσι;
-Τόσος φόβος δεν υπήρχε ποτέ.
-Άλλα και τόση πρόοδος πότε υπήρξε στο παρελθόν; -Ποιό είναι το κέρδος;
-Δηλαδή δεν υπάρχει κάτι για το οποίο μπορούμε να καμαρώνουμε σήμερα;
-Για τις πολλές παγίδες που στήνουμε στην ειρήνη.
-Έχετε δει θαύματα στη ζωή σας;
Η Πατρίδα μας έζησε δύσκολες καταστάσεις και ο Θεός τη φύλαξε από μεγάλα κακά. Αυτό δεν είναι θαύμα;
-Υπάρχει κάποιο πιό χειροπιαστό θαύμα που έχετε δει;
-Κάποτε έβαλα να κάψω κάτι σκουπίδια και είδα ξαφνικά να πετάγεται πέντε μέτρα ψηλά από το έδαφος ένα φλεγόμενο αντικείμενο. Ήταν ένας μικρός ξύλινος σταυρός που κατά λάθος είχε βρεθεί στα σκουπίδια. Τί ήταν αυτό; Το ότι πολλοί άνθρωποι σήμερα πιστεύουν στο Θεό, κάνουν το καλό και πέφτουν, αλλά δεν μένουν στο χώμα, σηκώνονται, αυτό δεν είναι θαύμα;
(Τάσου Μιχαλά, «Τέσσερις ώρες με τον π. Παΐσιο»)

 

Σχολιάστε Posted by fdathanasiou στο Απριλίου 8, 2011 in AΓΙΟΡΕΙΤΙΚΑ